Man probeert op zijn doodsbed in het reine te komen met zijn verleden. Daarin speelt zijn stiefdochter, een beroemde actrice, een grote rol. De laatste dagen en uren verworden tot een media event.Je hoort dit, je leest dit, toch zul je me vergeten. Rover van Slooten is ongeneeslijk ziek en spreekt met zijn huisarts datum en tijd van zijn dood af. Op zijn sterfbed denkt hij na over zijn leven en naderende einde. Intussen verdringen zich steeds meer ‘sterfbedtoeristen’ voor zijn raam, en tonen ook de media belangstelling. Dat heeft te maken met zijn beroemde stiefdochter Sarah, van wie hij hoopt dat ze hem nog zal bezoeken. Zijn vriend Damian wil hem helpen, maar het is niet duidelijk wat zijn motieven zijn. De stiefvader is een roman over doodsangst en levensdrift, verstilling en openbaarheid.

In een losse stijl, vol humor en absurdisme neemt de auteur ons mee in vijf cruciale dagen uit het leven van Frits-Jan van Drimmelen.Vijf dagen uit het leven van de heer Van Drimmelen. Door het spoor van een jonge hinde te volgen komt Frits-Jan van Drimmelen aan bij de oever van een wiel. Door wat daar gebeurt, besluit hij de drukte in zijn hoofd in vijf dagen van zich af te schrijven. Naast vrolijke, humoristische en soms absurdistische verhalen, beleeft hij ontroerende en confronterende momenten met zijn geliefde, concertpianiste Mia-Louise. Hij krijgt een ‘vindsteen’, ontmoet een oude beuk, een woekerende Akebia quinata en maakt een tocht langs de kust. Ook door de genegenheid voor zijn drie tantes ─ zusters van zijn vroeg overleden vader ─ leren we de hoofdpersoon van deze ‘roman in verhalen’ steeds beter kennen.

Net als in eerder werk staan in ‘Het geheugen van een huis’ de tijd en de vergankelijkheid centraal. In zeven in elkaar overlopende cycli beschrijft Fleur Bourgonje een uit elkaar vallende werkelijkheid: de samenhang tussen woning en bewoner wordt gesloopt. Ontreddering en ontheemding zijn het gevolg. Dichtbij – het eigen huis – en ver weg, waar oorlogen hele steden in puin leggen en de bewoners dwingen tot een nomadenbestaan. Voor de verjaagden ver weg is een stationshal, tenten of boot de vervangende woning. Voor de dichter is dat de taal. De taal als blijvend huis – en als tegenwicht tegen het geweld van geweer en moker.

In 'Jochem, een familiegeschiedenis' staan niet alleen de personages centraal, maar ook de veranderende tijd. Daarmee is deze roman ook een reis door onze eigen jeugd.Kan een leugen uit liefde begaan niet meer waarheid in zich dragen dan een waarheid zonder genade? 'Jochem' vertelt het verhaal van drie generaties en hun bakermat, de boerenhoeve Patrimonium. Een geschiedenis van raadselachtige verbanden, van onmacht en overmoed, verlies en verlangen. Alex Verburg neemt de lezer mee in een zoektocht naar verbinding en troost.

Co Woudsma zet ook in zijn vierde bundel de lezer regelmatig op het verkeerde been. Wat speelt zich af in de fantasie van de dichter, wat gebeurt er echt? Wat te denken van in bivakmuts gehulde mannen die een lichaam dragen, of van kinderen zonder handen en voeten? Woudsma geeft zijn dagelijkse belevenissen een eigen diepte. Vaak humoristisch, dan weer scherp, veelal melancholiek en met een nauwelijks ingehouden hunkering. Zijn poëzie laat de lezer beleven hoe het is om als observerend maar ook verlangend mens in de wereld te staan.

Over de dappere strijd van een pubermeisje om een eigen plek in de wereld te veroveren.Ogenschijnlijk een gewoon gezin: moeder, vader, drie dochters. Als Lucie in de jaren ’60 naar de middelbare school gaat, ziet ze datzelfde gezin met andere ogen. Haar moeder wordt in alles wat ze doet gedreven door het geloof. Daarin botst ze niet alleen met haar dochters, maar ook met haar echtgenoot. Intussen maakt Lucie haar eigen ontwikkeling door. Dapper trekt zij ten strijde om haar plek in de wereld te veroveren. In ontroerende, soms hilarische, maar altijd herkenbare verhalen doet ze daarvan verslag.